گرامر زبان انگلیسی سوم دبیرستان درس اول

جمله واره یا عبارت ،به مجموعه ای از کلمه ها گویند که دارای مبتدا و خبر باشد وقسمتی از یک جمله را تشکیل دهد. “Clause”

جمله واره یا عبارت اسمی،آن قسمت از جمله را گویند که به جای اسم قرار می گیرد.عبارت اسمی نیز باید دارای مبتدا وخبر باشد ولی به تنهایی نمی تواند جمله کاملی باشد.

My teacher is Mr. Amiri

اسم

معلم من آقای امیری است.

Who is your teacher؟

 معلم شما چه کسی است.

 

. I know who your teacher is

من می دانم معلم شما چه کسی است.

در ارتباط با جمله های فوق باید این نکته مد نظر قرار گیرد.

الف:نوع کلمه ربطی که در جمله به کار گرفته می شود باید با مرجع خود هماهنگی داشته باشد.

ب:بعد از کلمه ربط،جمله به صئرت مثبت نوشته شود نه سؤالی.

Mr. Alavi lives in Laleh Street.

آقای علوی در خیابان لاله زندگی می کند.

Where does Mr. Alavi live?

آقای علوی کجا زندگی می کند؟

I don’t know where Mr. Alavi lives.

من نمی دانم آقای علوی کجا زندگی می کند.

در مثال فوق مرجع ضمیر،قید مکان می باشد،لذا کلمه ربط باید “where” باشد.از طرفی به دلیل اینکه زمان جمله ،حال ساده است،لذا بعد از حرف ربط “where” جمله باید به صورت زمان حال و مثبت نوشته شود؛یعنی ابتدا فاعل جمله وسپس فعل زمان حال و بقیه جمله (غیر از غید مکان).

Ali went home at 8 p.m.

علی ساعت 8 بعد از ظهر به خانه رفت.

When did Ali go home?

علی چه موقع به خانه رفت؟

I know when Ali went home.

من میدانم علی چه موقع به خانه رفت.

در مثال فوق مرجع ضمیر قید زمان است و لذا کلمه ربط “when”می باشد و در جمله سوم عبارت اسمی که بعد از حرف ربط قرار گرفته است زمان گذشته ئبه صورت مثبت نوشته شده است نه سؤالی.

بعد از حروف ربط جمله نباید سؤالی نوشته شود.


اشتباه

I know who is your teacher.

اشتباه

I don’t know where does Mr. Alavi Live.

I know when did Ali go home.

اشتباه

: Be going to زمان آینده ساده با عبارت

Will یک فعل مرکب می باشد و معنی «قصد داشتن»میدهد.این عبارت معادل فعل Be going toعبارت

درمقایسه با Will این است کهWill است و در ساختار زمان آینده بکار برده می شود.تفاوت این عبارت با فعل کمکی

از عزم واراده ی بیشتری برخوردار است.
Be going to

I will eat lunch at a restaurant next Friday
.
من ناهار را هفته آینده در یک رستوران خواهم خورد.

I am going to eat lunch at a restaurant next Friday.

من قصد دارم ناهار را هفته ی آینده در یک رستوران بخورم.

هر دو مثال فوق نشان دهنده این هستند که عملی (خوردن ناهار)در آینده انجام خواهد گرفت با این تفاوت که انجام عمل در مثال اول با عزم و اراده ی بیشتری همراه است


.
4. We (are going to)
ما قصد داریم
5. You(are going to)
شما قصد دارید

6. They (are going to)
آنها قصد دارند

1. I (am going to) من قصد دارم

2. You(are going to) تو قصد داری

3. {she, He, It (is going to)

اوقصد دارد.



به شکل زیر صرف می شود:Be going to عبارت

1. I am going to sleep early tonight.

من قصد دارم امشب زود بخوابم.

2. You are going to sleep early tonight.

تو قصد داری امشب زود بخوابی.

3. She is going to sleep early tonight.

او قصد دارد امشب زود بخوابد.

4. We are going to sleep early tonight.

ما قصد داریم امشب زود بخوابیم.

5. You are going to sleep early tonight.

شما قصد دارید امشب زود بخوابید.

6. They are going to sleep early tonight.

آنها قصد دارند امشب زود بخوابند.


نوشته می شود.to همیشه به صورت مصدر بدون be going toفعل بعد از عبارت

1. She is going to sleep early tonight. درست
2. She is going to sleeps early tonight اشتباه
3. She is going to sleeping early tonight. اشتباه


منفی_سؤالی:به جمله های زیر توجه کنید.

1. She is not going to sleep early tonight.


2. They are not going to sleep early tonight.


3. Is She going to sleep early tonight?


4. Are they going to sleep early tonight?

با فاعل ،جمله سؤالی می شود.To be وبا جا به جا کردن فعل To be به فعل notبا اضافه کردن